The Lunchbox
เมนูเปลี่ยนใจคน
นานแล้วที่ผมไม่ได้ดูหนังอินเดีย
หรือถึงดูก็น้อยเรื่องนักที่จะเกิดความประทับใจ เรื่องล่าสุดคงหนีไม่พ้น Slumdog Millionaire กับรางวัลการันตีออสการ์
สาขาภาพยนตร์ยอดเยี่ยมเมื่อปี 2008 จนได้มาพบกับภาพยนตร์เรื่องนี้ที่ครั้งแรกเมื่อได้ดูตัวอย่างหนัง
จุดที่สนใจที่สุดนั่นก็คืออาชีพส่งปิ่นโตอาหารกลางวันของคนอินเดีย
ทำให้อยากรู้จักอาชีพนี้มากขึ้นแล้วหนังจะสามารถเดินเรื่องไปในทิศทางไหน
ซึ่งเรื่องนี้ผมขอติงโรงภาพยนตร์ในบ้านเราที่หนังเรื่องนี้ฉายไม่กี่โรงเลย แถมโรงใหญ่ก็เข้าแค่สัปดาห์เดียวแบบเต็ม ๆ
ก็แค่อาทิตย์เดียว
พออาทิตย์ต่อมาก็เหลือไม่กี่รอบแถมเหลือไม่กี่โรงหาดูยากชิบหาย ยังดีที่บ้านเรามีโรงภาพยนตร์ชื่อว่า "House" ซึ่งขึ้นชื่อว่ามีเฉพาะหนังอินดี้ (คนส่วนมากเรียกแบบนั้น) แต่ผมขอบอกกับทุกคนเลยครับว่า
คุณลองไปดูซักครั้งที่โรงนี้ซักเรื่องแล้วคุณจะได้รับความประทับใจอย่างล้นหลามเลยหล่ะ (ส่วนตัวเมื่อก่อนดูหลายเรื่องที่นั่น ถ้าเรื่องไหนไม่เข้าโรงใหญ่หรือไม่อยู่ในกระแสมันเลยจำเป็นที่ต้องไปดู ราคาบัตรแค่ 100 บาท ถูกชิบหาย)
ภาพยนตร์เรื่องนี้เล่าถึง
อิลา (นิมรัต คาอูร์) แม่บ้านที่สามีไม่ไยดีอะไรในตัวเธอ
เธอจึงพยายามทำอาหารสุดฝือมือใส่ปิ่นโตให้กับสามีไปทานมื้อเที่ยงที่ทำงานทุก ๆ วัน
ทว่าเกิดความผิดพลาดของคนส่งเมื่อปิ่นโตสูตรมัดใจผัวดันไปอยู่ที่ ซาจาน เฟอร์นันเดส (อิร์ฟาน ข่าน) เสมียนหนุ่มใกล้ปลดเกษียณ
จนเกิดเป็นเรื่องราวประทับใจระหว่างคน 2 คน
ที่ไม่เคยเจอกันแต่ดันเข้าใจกัน
(ถ้ามีฉากวิ่งไล่จับนี่ฮาเลยนะ)
ภาพยนตร์เรื่องนี้กำกับการแสดงโดย
ริเทรช บาทรา
ซึ่งเมื่อดูจากโปรไฟล์แล้วนั้นเคยแต่ผ่านงานหนังสั้นมาทั้งนั้น โดยเรื่องนี้เป็นหนังใหญ่เรื่องแรกของเค้ากันเลยทีเดียว ต้องบอกเลยว่าเป็นการกำกับหนังใหญ่ที่ดูดีมากและสามารถเติบโตในวงการได้อีกไกลเลยทีเดียว เพราะเค้าไม่ได้แค่เอาใจใส่ในเรื่องของบทที่มีเฉพาะเรื่องรัก
ๆ เท่านั้น
แต่เค้ายังสามารถถ่ายทอดวัฒนธรรมของอินเดียในหลาย ๆ
ด้านให้เราได้เห็นจนเกิดความประทับใจในหลาย ๆ ด้านกันเลยทีเดียว
ในเรื่องของการแสดงต้องขอชมอิร์ฟาน
ข่าน คนนี้เคยแสดงหนังที่ผ่านตามาอย่าง Life
of Pi มาแล้ว
ซึ่งสามารถคุมหนังได้เป็นอย่างดีในบทของเสมียนใกล้เกษียณ หรือถ้าพูดหยาบ ๆ ก็คือคนแก่หัวดื้อที่ไม่ยอมให้ใครมาดัดดั่งสำนวน
"ไม้อ่อนดัดง่าย ไม้แก่ดัดยาก"
ได้เป็นอย่างดีมาก และนิมรัต
คาอูร์ ในบท "อีล่า" ที่เล่นเป็นภรรยาผู้ซึ่งพยายามทำทุกอย่างให้สามีรักในสังคมแห่งชนชั้นวรรณะถ่ายทอดได้เป็นอย่างดี หรือจะเป็น
ยาวาซูดดิน ซุดดิควิ
ในบทชื่ออะไรจำไม่ได้ ซึ่งถือว่าเป็นตัวขโมยซีนและขาดไม่ได้เลย
เพราะถ้าขาดตัวนี้ไปหนังจะไม่มีความสนุกหลงเหลือเลยแม้แต่น้อย และที่ขาดไม่ได้คือเสียงพากย์คุณป้า หรือ
"อันตี้" โดย บฮาราติ อัคคา
(มาเฉพาะเสียง)
ที่ทำเอาเราอมยิ้มได้ตลอดทั้งเรื่องเมื่อมีเสียงคุณป้าคนนี้เลย
ในส่วนของบทหนังมันอาจจะเป็นหนังรักสูตรเกือบสำเร็จที่ใส่วัฒนธรรมความเป็นอินเดียทั้งในเรื่องของมนุษย์เงินเดือน แม่บ้านแม่เรือน ชนชั้นแรงงาน
การเดินทางและสภาพบ้านเมืองได้เป็นอย่างดี
(แต่ยังไม่เท่า Slumdog Millionaire)
แต่หนังยังใส่ใจในรายละเอียดในเรื่องเส้นเดินทางของปิ่นโตและผมของตัวเอกทั้ง 2
ไว้อย่างหนาแน่นจนถ้าใครไปดูแทบจะอดใจไม่ไหวที่จะเอาใจช่วยทั้ง 2
ตัวละครให้ได้สิ่งที่ต้องการกันเลยหล่ะ
แถมยังมีบทพูดคำคมที่ซึ้งกินใจและจิกกัดประเทศตัวเองได้แบบแสบ ๆ คัน ๆ
มากเลยทีเดียว
ภาพยนตร์เรื่องนี้ก็ไม่ได้แต่ยัดเยียดเรื่องของความรักและความตลกอย่างเดียว แต่มันยังสอนให้เรารู้จักคำว่าอ่อน ไม่ว่าจะเด็กหรือแก่แค่ไหน
แค่คำว่าอ่อนก็จะสามารถทำให้เราเข้าใจถึงจิตใจของคน ๆ นั้นได้เป็นอย่างดี
และสามารถปรับนำมาใช้ในชีวิตประจำวันได้แบบไม่เขินอาย
แถมยังได้เรียนรู้วัฒนธรรมของสังคมอินเดียที่ผู้ดีไทยอาจมองว่า "ต่ำ" แต่ถ้าคุณได้ดูเรื่องนี้อาจจะต้องไปส่องกระจกพร้อมคำถามว่า
"ใครกันแน่" ก็เป็นได้ ถือว่าเป็นหนังต่างประเทศเรื่องนึงที่ไม่ควรพลาดด้วยประการทั้งปวง
8.5 / 10
Ps.
ชอบบทพูดอยู่ 2 ประโยคมาก ๆ (ขอสปอย)
-
Sometimes the wrong train will get you to the right station
บางครั้งการนั่งรถไฟผิดขบวน อาจพาเราไปถึงสถานีที่ใช่ก็ได้
บางครั้งการนั่งรถไฟผิดขบวน อาจพาเราไปถึงสถานีที่ใช่ก็ได้
-
ความสามารถนั้นมันไม่สามารถนำมาใช้กับประเทศนี้ได้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น